Als je afscheid moet nemen van een dier dat dichtbij je staat, is dat altijd moeilijk. Het vastleggen van een laatste uur maakt dat er niet makkelijker op.

In juni 2020 zijn wij met ons paard Shadow verhuisd naar een andere stal en maakte Shadow kennis met een paard genaamd Ginger. Het was heel bijzonder om te zien dat vanaf het eerste moment dat deze twee bij elkaar in de wei werden gezet zij elkaar altijd opzochten. Ze waren ‘kop en kont’.

Nadat de paarden eind april 2021 weer de weide op gingen raakte Ginger (9 jaar) na een paar weken ineens hoefbevangen. Ondanks de vele behandelingen trad er geen verbetering op en kwam het moment steeds dichterbij dat Ginger zou worden ingeslapen.

Eén dag voor dit onvermijdelijk moment kregen wij het verzoek om Shadow en Ginger het laatste uurtje samen te laten doorbrengen. Wij hebben hieraan gehoor gegeven en zijn de volgende dag op stal gekomen om Shadow bij Ginger in de wei te plaatsen zodat zij haar laatste uurtje met haar beste maatje kon doorbrengen.

Tegelijkertijd werd mij gevraagd of ik in dit laatste uurtje wilde vastleggen. De eigenaresse was emotioneel niet in staat bij dit moment aanwezig zijn en zou in de vroege ochtend afscheid nemen van haar geliefde Ginger. Ondanks dat dit een moeilijk moment zou zijn wilde ik dat wel doen.

De volgende dag

Voor mij was dit de eerste keer dat ik een afscheidsshoot zou doen. Ik koos ervoor de paarden zo veel mogelijk hun gang te laten gaan en wilde hun samenzijn zo natuurlijk mogelijk vast te leggen zonder dit te verstoren. Voor mij was dit geen gewone fotoshoot waar ik achteraf nog van alles aan zou photoshoppen om het mooier te maken. Het was zoals het was.

Toen beide paarden de wei opgingen zochten ze elkaar niet gelijk op. Allebei gingen op hun eigen plekje staan grazen om na verloop van een paar minuten elkaar op te zoeken. Wat wij een bijzonder moment vonden was dat zij ineens op een heel tedere manier elkaar uitgebreid gingen verzorgen. Dat heeft wel 10 minuten geduurd waarna zij nog even bij elkaar bleven om vervolgens uit elkaar te gaan.

Gedurende de hele tijd kon ik rustig foto’s maken zonder Shadow en Ginger te storen. Na een uur was helaas het onverbiddelijk moment genaderd en hebben wij Shadow teruggebracht naar de andere paarden. Het inslapen van Ginger is op een hele respectvolle manier gegaan.

Toen Ginger ingeslapen was, hebben wij Shadow opnieuw opgehaald om nog afscheid te nemen van Ginger. Aangekomen bij de wei waar Ginger lag reageerde Shadow in eerste instantie wel even behoorlijk maar daarna konden wij hem gewoon in de wei laten. Er was geen sprake meer van onrust bij Shadow, hij had gezien dat Ginger overleden was en heeft afscheid van haar genomen.

Voor ons gevoel heeft het Ginger goed gedaan om nog even samen met Shadow in te wei te hebben gestaan, elkaar te verzorgen en te grazen. Wij zijn ervan overtuigd dat Ginger na weken van veel pijn het laatste uurtje gelukkig, in rust en pijnvrij heeft doorgebracht.

Mijn Gedachten

Het fotograferen van de laatste momenten van Ginger was voor mij extra emotioneel omdat ik het afgelopen jaar zeker een band met Ginger had opgebouwd en het heeft mij verdriet gedaan om afscheid te moeten nemen van een paard dat pas 9 jaar oud was.

De vraag die ik mijzelf, n.a.v. het fotograferen van de laatste momenten van Ginger, gesteld heb, is of ik dit in de toekomst weer zou doen. Zeker als het zou gaan om een paard van iemand waarmee Wendy en ik een goede band hebben.

Het antwoord is volmondig ‘ja’ ondanks dat er voor mij een behoorlijke emotionele lading op zit om zo’n afscheid op een goede manier in beeld te brengen zodat de foto’s op een later moment misschien een mooie herinnering zullen worden en/of enige troost kunnen bieden.

Voor ons was het een heel verdrietig moment maar ook een bijzondere ervaring en het heeft ons, zeker omdat Shadow hier deel vanuit maakte, een goede herinnering gegeven.

Han & Wendy

Deze foto’s zijn niet noemenswaardig bewerkt.