Eindelijk is het weer eens zover. Een oude camera maakt plaats voor een nieuwe en natuurlijk met name een ‘betere camera’.

Iedere fotograaf kent dat gevoel denk ik wel. Tevreden met de huidige camera maar het moment is aangebroken dat er een nieuwe camera wordt aangeschaft. Bij de enen zal dat een nieuw model zijn bij de andere een overstap naar een ander merk.

Vol verwachting wordt de nieuwe camera uitgepakt en snel worden de eerste foto’s genomen. De verwachtingen zijn hoog gespannen. Het nieuwe focussysteem is vele malen beter en sneller, de sensor heeft miljoenen pixels meer en de ruis zou veel minder moeten zijn. Misschien wel van een APS-C sensor naar een FullFrame overgestapt.

De eerste foto’s worden snel bekeken en jawel …………………… ze vallen misschien toch wel een beetje tegen. Net niet helemaal scherpt genoeg en dat terwijl het focussysteem veel beter zou moeten zijn. Kleuren die misschien iets anders aanvoelen en de ruis op hogere ISO is net iets meer.

Snel worden nog meer foto’s gemaakt en bekeken en ook daar geven deze resultaten niet gelijk het ‘wow’ en ‘ooo, wat gaaf’ gevoel. Je begint te twijfelen of je de goede keuze wel hebt gemaakt.

Misschien herkennen andere fotografen zich ook wel een beetje in dit verhaal maar het zou zo maar kunnen zijn dat ik, in deze gedachten, alleen sta.

Dit is mijn verhaal.

Een paar weken geleden kreeg ik mijn nieuwe Fuji X-H2S camera binnen en dat betekende voor mij dat ik, een besluit dat ik al jaren geleden had genomen, eindelijk mijn vertrouwde Canon 7D II de deur uit kon doen.

Het betekende het einde van mijn Canon tijdperk. Niet dat ik ontevreden was over Canon. In tegendeel. Ik had vele jaren zowel met de Canon 7D II als met de Canon 5D III gefotografeerd en dat was altijd met veel plezier en na alle tevredenheid.

Toch had ik jaren geleden op verschillende gronden de keuze gemaakt mijn Canon 5D III (FullFrame) weg te doen en hiervoor een Fuji X-T3 systeemcamera te kopen. Met veel pijn in het hart heb ik toen afscheid genomen van mijn FullFrame camera en het heeft zeker een jaar geduurd voor ik echt aan de Fuji X-T3 was gewend.

De Fuji X-T3 was een geweldige camera die in vele dingen goed en soms ook beter was dan mijn Canon 5D III of Canon 7DII maar niet als  het aankwam op het fotograferen van vogels. Dan was mijn Canon 7D II met mijn EF 100-400mm (mark II) onverslaanbaar.

Ik ben met name een fotograaf die graag vogels en insecten fotografeert en wat minder in landschappen. Voor mij was het daarom alleen maar verstandiger een APS-C-sensor te verkiezen boven een FullFrame-sensor.

De Nieuwe Camera.

Nu was het dan eindelijk zover. Mijn nieuwe camera was gearriveerd en ik kon niet wachten tot ik hem kon uitproberen. De Fuji X-H2S zou de vervanger worden voor mijn Canon 7D II en eindelijk zou ik over een Fuji camera beschikken die uitgerust was met een focussysteem dat wezenlijk een verbetering zou betekenen op het gebied van vogels, libellen, dieren en vliegtuigen.

Met veel verwachting heb ik hem uit de verpakking gehaald, een lens erop gezet en de eerste foto’s gemaakt daarna het kaartje eruit, in de computer en in Lightroom ingeladen. Dit zou, met zo’n nieuw focussysteem, de scherpste foto’s moeten opleveren ooit …………………………………….. helaas!

Ik ben (helaas wel) een echte Pixel Peeper.

Voor mij is het belangrijkste van een foto of hij scherp is. Hoe scherper de foto des te beter. Een foto kan qua moment geweldig zijn en qua compositie ongenaakbaar zijn maar als een foto niet scherp is dan heb ik er niet zo veel mee.

Ik wil niet zeggen dat de eerste foto’s uit de Fuji X-H2S nu echt soft waren maar echt scherp voelden ze voor mij toch zeker niet echt aan. Het hing er een beetje om. M.a.w. voor mijn gevoel viel het resultaat wel een beetje tegen.

Hoe was dat nu mogelijk? Met zo’n goed focussysteem was missen toch onmogelijk! Ik heb snel veel meer foto’s gemaakt met verschillende lenzen maar het gevoel bleef. Sommige scherp en sommige minder scherp.

Doordat Lightroom ook niet altijd even goed meewerkt als foto’s zijn ingeladen, kan het resultaat in Lightroom wel eens een verkeerd beeld geven en dan blijkt later alsnog dat de foto’s scherper waren dan dat op het eerste gezicht te zien was. Iets dat ik in de afgelopen jaren ook wel ervaren heb.

Vragen die bij mij op kwamen waren. Is de camera niet goed. Is Lightroom weer aan het kloten. Heb ik de verkeerde camera gekocht en had ik niet beter naar een ander merk kunnen overstappen.

Wat zeker niet in mij op kwam was dat het wel eens aan mij kon liggen! Ik kon en kan toch zeker wel een scherpe foto’s maken?

Even wennen aan een nieuwe camera?

Na een dag fotograferen in de natuur merkte ik al wel dat de foto’s scherper werden en dat ik op sommige moment toch wel blij verrast was met het resultaat.

Ik dacht terug aan hoe het dan met de oudere camera’s had gezeten. Waren daar gelijk alle foto’s geweldig en kwamen daar de beste en scherpste resultaten uit of had ik daarvan hetzelfde gevoel gehad dat het allemaal toch iets tegenviel?

Hoe meer ik terugdacht aan vorige situaties hoe meer ik ervan overtuigd was dat dit bijna altijd met elke nieuwe camera gebeurde. De eerste foto’s kwamen er gewoon niet scherp uit en de resultaten vielen bijna altijd tegen.

Conclusie.

Ik heb dit stukje niet geschreven voor andere fotografen maar voor mezelf.

Als ik over vele jaren nog eens een nieuwe camera koop en de resultaten weer tegenvallen hoop ik aan dit stukje terugdenk en weer besef dat; ‘O ja, zo gaat dat eigenlijk altijd als ik een nieuwe  camera heb aangeschaft’ en ‘geeft mijzelf de tijd om aan de nieuwe camera te wennen!’.

Een nieuwe auto rijdt ook niet altijd gelijk beter dan de oude. Een nieuw muziekinstrument klinkt niet gelijk beter dan het instrument dat je al jaren bespeeld. Alles heeft zijn tijd nodig.

De les die ik hoop te onthouden is.

Geef jezelf de tijd om aan een nieuwe camera en/of lens te wennen.
Dan komen (hopelijk) de betere resultaten vanzelf wel.

Misschien vind je dit stukje leuk, herken je jezelf hierin of juist helemaal niet. Ik zou het leuk vinden als je een berichtje zou achterlaat met je eigen ervaringen.

 

Han